İçinde hayatı ve yaşayan gelenekleri barındıran, bireysel deneyimlerin ışığı altında şekillenmiş özdeyişler, didaktik yapıları ile yol göstericidirler. Genel hayat durumlarını anlatan özdeyişler olduğu gibi belirli meslek çalışanlarına yönelik özdeyişler de bulunmaktadır. Tıp eğitiminde de yüzyıllardır devam eden bir geleneğin ürünü olarak gerek meslek etiğini öğretmek, gerekse tıp öğrenimini kolaylaştırmak adına kullanılan çok sayıda özdeyiş bulunmaktadır. Modern tıbbın kanıta dayalı ortamında tıbbi özdeyişler geleneksel kabul edilmekte, tıp öğreniminde bu kaynaklara çok sık başvurulmamaktadır. Oysa tecrübe edilen konularda derinliği olan tek bir özlü sözle birden çok cümlenin vermek istediği mesaj; kısa, özlü ve etkili bir şekilde sunulabilmektedir. Bu gerçekten yola çıkarak tıp alanındaki eğitimcilerin, alanları ile ilgili unutulmaya yüz tutmuş özdeyişleri yeniden kullanmaları ve yine kendi tecrübelerinden faydalanarak yeni, geçerliliği olan, didaktik yönü fazla, etkili özlü sözler üretmeleri gerekmektedir. Bu çalışmada, akılda kalıcılığı kolay olan, öğrenmeyi kolaylaştıran, profesyonel kimlik oluşumuna katkı sağlayan, meslek duyarlılığı kazandırmada etkin rol üstlenen ve uzun bir tarihi geçmişe dayanan tıbbi özdeyişlerin, tıp öğretimindeki kullanımları ile eğitim sürecine katkıları üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler: özdeyiş, tıp eğitimi, kanıta dayalı tıp.