Serebral paralizi çocuğa sahip aileler Türkiye koşullarında birçok güçlük ve sorunla karşılaşmaktadır. Bu sorunların en önemlilerinden birisi psikolojik kaynaklı olanlardır. çalışmamızın amacı, SP’li çocukların özür düzylerinin annelerin kaygı düzeyini nasıl etkilediğini araştırmaktır. Bu çalışmaya Ankara Fizik Tedavi Rehabilitasyon Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Rehabilitasyon Kliniğin’de yatarak tedavi gören 54 çocuk ve annesi alındı. Çocukların 17’si, kız 37’si erkek olup yaş ortalaması 7.05±2.40 yıldı. Vakaların 36’sı (%66.7) spastik, altısı (%11.1) diskinetik, beşi (%9.3) ataksik, yedisi (%13) miks tip idi. Özür düzeyleri (GMFCS’ye Gross Motor Function Classification System) göre, annelerin kaygı düzeyleri ise üç alt boyuttan oluşan “Kaygı-Endişe Düzeyini Ölçme Aracı” ile değerlendirildi. GMFCS’ye göre SP’li çocukların 12’si (%22.2) Düzey 1, dokuzu (%16.7) Düzey 2, sekizi (%14.8) Düzey 3, 17’si (%31.5) Düzey 4, sekizi (%14.8) Düzey 5 idi. SP’li çocukların fonksiyonel motor gelişim düzeyleri ile annelerin kişisel sorunlar alt boyutu arasında anlamlı bir ilişki bulunurken (p<0.05), özürlü veya sürekli hastalığı olan kişiye ilişkin sorunlar boyutu ve aile içindeki sorunlar boyutlarında anlamlı bir ilişki bulunmadı. Psikolojik olarak kaygılı, endişeli ve stres içinde ki aile bireylerinin kendi yaşam kaliteleri bozulurken çocuklarının rehabilitasyon hedeflerini gerçekleştirmede sınırlılıklar yaşayabileceği bir gerçektir. Özürlü çocuğu olan aile bireylerinin sosyal ve psikolojik sorunlarının ayrıntılı bilinmesi ve çözüm önerilerinin bulunmaya çalışılması çocukların rehabilitasyonundaki başarısını da olumlu yönde etkileyebilir.

Anahtar Kelimeler: Serebral paralizi, kaygı, anne, özürlü çocuk, Cerebral palsy, anxiety, mother, disabled child