Prader-Willi sendromu (PWS) sendromik obezitenin en sık nedenidir. PWS’de görülen obeziteye katkıda bulunan birçok faktör vardır; hiperfaji davranışı bunlardan biridir. Hiperfajinin altında yatan mekanizmalar henüz tam olarak aydınlatılmamıştır, ancak önleyici ve iyileştirici etkin yöntemler geliştirilmesi bunların iyi anlaşılmasıyla mümkün olabilecektir. Bu çalışmada delesyon tipi obez PWS hastaları (n=9), UPD tipi obez PWS hastaları (n=7), vücut kitle indeksi yönünden uyumlu obez kontroller (n=16) ve sağlıklı kontroller (n=25) dört grup halinde incelenerek bireylerden alınan açlık serum örneklerinde ghrelin, oksitosin ve BDNF (brain-derived neurotrophic factor) düzeyleri ölçülmüştür. Ghrelin ve oksitosin düzeyleri iki PWS altgrubunda birbirine benzer, ancak her iki kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük bulunmuş, BDNF düzeyleri ise dört grupta birbirine benzer saptanmıştır. Her üç hormonun düzeyleri PWS hastaları (n=16), obez ve sağlıklı kontrollerde benzer bulunmuştur. PWS’den etkilenmiş hastaların ghrelin düzeyleri yüksek bulunmadığı için, yüksek ghrelin düzeylerinden ziyade düşük oksitosin düzeylerinin PWS’de hipotalamik hiperfaji davranışına katkıda bulunuyor olabileceği düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler: ghrelin, oksitosin, BDNF, Prader-Willi sendromu, delesyon, uniparental dizomi